Witaj w trzeciej części cyklu „JAK RADZIĆ SOBIE BĘDĄC W KRYZYSIE EMOCJONALNYM”. W pierwszym artykule mówiłam o objawach i przyczynach kryzysu oraz podpowiadałam, jak sprawdzić, czy jesteś w kryzysie. Dzięki temu mogłaś:
W drugim artykule podzieliłam się metodami i sposobami, które pomogą Ci wyjść z trudnej sytuacji. Te techniki:
Pamiętaj, że wyjście z kryzysu emocjonalnego jest możliwe, ale wymaga od Ciebie podjęcia pierwszego kroku. Często w tej drodze zatrzymują nas poczucie samotności i izolacji. Jeśli czujesz się przytłoczona tymi emocjami, to dzisiejszy wpis dedykuję właśnie Tobie.
Chciałabym dać Ci wsparcie i pomóc znaleźć sposób, abyś odzyskała równowagę psychiczną – razem damy radę!
SPIS TREŚCI
Wstęp
Wyjaśnienie, czym jest samotność w kryzysie emocjonalnym.
Waga tematu w czasach, gdy wsparcie społeczne często bywa powierzchowne
Samotność a brak wsparcia społecznego
Samotność w życiu codziennym – jak ją przezwyciężyć?
Poznaj najistotniejsze wsparcie w kryzysie emocjonalnym, czyli jak być swoją najlepszą przyjaciółką i przetrwać trudne chwile
Procesy zachodzące w mózgu i ciele, gdy dbamy o siebie w kryzysie emocjonalnym
Udawanie kontra autentyczność w czasie trudności emocjonalnych – Strach, lęk i maski
QUIZ
Czy warto mówić o swoich problemach?
Otwartość emocjonalna jako klucz do autentycznych relacji
Zakończenie
Moja historia, moje zwierzenie
Dodatkowe wsparcie
Samotność to czas, by poznać siebie i stać się dla siebie najlepszym wsparciem
WSTĘP
Pewnie nieraz miałaś takie wrażenie – jesteś w tłumie, otoczona bliskimi, ale i tak czujesz się, jakbyś była sama. To uczucie jest trudne do uchwycenia, bo na zewnątrz wszystko wydaje się być w porządku, a jednak w środku towarzyszy Ci pustka. Samotność w kryzysie emocjonalnym to jedno z najbardziej przygnębiających doświadczeń, z jakimi możesz się zmierzyć. To czas, gdy nawet w obecności innych osób, czujesz, jakbyś była w zupełnie innym świecie, oddzielona od wszystkich.
Samotność, szczególnie w czasie kryzysu, nie polega tylko na braku obecności innych ludzi. To stan, w którym czujesz, że nie masz wsparcia, że nikt nie rozumie tego, przez co przechodzisz. Kryzys emocjonalny potrafi zmienić Twoje postrzeganie świata, powodując, że izolujesz się od innych lub czujesz, że nie masz nikogo, kto byłby w stanie Ci pomóc. Często jest to efekt przeżywanych trudności, takich jak rozstania, utrata pracy, choroba czy jakiekolwiek inne życiowe wyzwanie, które sprawia, że czujesz się przytłoczona i osamotniona. To uczucie wyobcowania może być równie silne, jak fizyczna samotność – czujesz się niezrozumiana i nie masz poczucia przynależności.
Współczesny świat, pełen mediów społecznościowych i wirtualnych połączeń, paradoksalnie może prowadzić do poczucia większej samotności. Choć jesteśmy ciągle online, kontakt z innymi często jest płytki i powierzchowny. To, co dawniej było naturalną częścią wspólnoty – szczere rozmowy, bliskość, wzajemne wsparcie – dzisiaj bywa często zastępowane przez szybkie wiadomości, polubienia i komentarze. W takich warunkach łatwiej jest poczuć, że nie ma się prawdziwego wsparcia, a jedynie zewnętrzne, iluzoryczne relacje, które nie dają poczucia prawdziwej bliskości. W tej rzeczywistości samotność w kryzysie emocjonalnym może być jeszcze bardziej przytłaczająca, bo trudno znaleźć przestrzeń na prawdziwe zrozumienie i autentyczne połączenie z innymi.
Warto więc zadać sobie pytanie: jak poradzić sobie z tą samotnością? Jak odnaleźć równowagę, gdy wydaje się, że nie ma nikogo, kto byłby w stanie nas wesprzeć w trudnych chwilach? W tym artykule podzielimy się sposobami na to, jak stać się dla siebie najlepszą przyjaciółką, nawet gdy wszystko wydaje się stracone.
Jak odczucie braku zrozumienia wpływa na nasze emocje?
Samotność, która pojawia się w momentach kryzysu, często wiąże się z poczuciem, że nie ma nikogo, kto naprawdę rozumie, przez co przechodzisz. Brak empatii ze strony innych może prowadzić do pogłębiającej się izolacji, smutku, gniewu, a także poczucia winy, że nie potrafisz sobie poradzić. Kiedy czujesz, że Twoje emocje są ignorowane lub niezrozumiane, może to prowadzić do głębokiej frustracji.
Porada
Zamiast zamykać się w sobie, spróbuj otworzyć się na tych, którzy mogą być gotowi Cię wysłuchać, nawet jeśli początkowo wydaje się, że nie będą w stanie Ci pomóc. Czasem sama rozmowa, nawet o drobnych sprawach, może zmniejszyć poczucie osamotnienia. Ważne jest, by szukać wsparcia w różnych miejscach – nie tylko u bliskich, ale również w grupach wsparcia, terapii, czy online, gdzie możesz spotkać osoby, które przeżywają podobne doświadczenia.
„SILNA KOBIETA RADZI SOBIE SAMA"
W społeczeństwie często promowany jest obraz kobiety, która „radzi sobie sama” i nie potrzebuje wsparcia. W chwilach kryzysu może to powodować wewnętrzny konflikt – czujesz, że powinnaś być silna, ale jednocześnie przeżywasz emocjonalny kryzys, w którym nie wiesz, jak sobie poradzić. Stereotypy o „silnej kobiecie" mogą prowadzić do tłumienia swoich emocji, co pogłębia samotność i wewnętrzną pustkę.
Porada
Zrozum, że „siła" nie oznacza braku emocji ani potrzeby wsparcia. Prawdziwa siła to umiejętność przyznania się do swoich uczuć i szukanie pomocy wtedy, gdy jej potrzebujesz. Pozwól sobie na bycie człowiekiem, który ma prawo do emocji i wrażliwości. Zamiast kierować się oczekiwaniami społecznymi, skup się na tym, co naprawdę czujesz i co jest dla Ciebie najlepsze. To może być moment, by odkryć prawdziwą siłę – w byciu autentyczną i otwartą na pomoc innych.
W chwilach kryzysu emocjonalnego często zaczynamy postrzegać siebie jako samotne i zapomniane. Nasze myśli mogą wprowadzać nas w pułapkę, gdzie widzimy siebie jako osobę, która nie ma nikogo, kto ją rozumie. W rzeczywistości, to nasze emocje w danym momencie mogą zniekształcać postrzeganą rzeczywistość, a bliscy, którzy chcieliby Ci pomóc, mogą być tuż obok, tylko w tym stanie emocjonalnym nie dostrzegamy ich obecności.
Porada
Zatrzymaj się na chwilę i zastanów, czy rzeczywiście jesteś całkowicie sama, czy to tylko Twoje emocje i myśli w danej chwili kreują poczucie izolacji. Czasami warto spróbować spojrzeć na sytuację z innej perspektywy – np. zapisać swoje uczucia w dzienniku, co pozwoli Ci zobaczyć, czy naprawdę jesteś bez wsparcia, czy może zablokowałaś dostęp do niego przez swoje lęki. Spróbuj też nawiązać rozmowy z bliskimi lub poszukać nowych form wsparcia – to może być terapeuta, grupa wsparcia online, a nawet rozmowy z nieznajomymi, którzy mogą dodać Ci otuchy. Pamiętaj, że zmiana perspektywy może pomóc w dostrzeganiu możliwości, których wcześniej nie zauważałaś.
Samotność, szczególnie w chwilach kryzysu, często wiąże się z poczuciem braku zrozumienia i izolacji, co prowadzi do smutku, gniewu oraz frustracji. W takich momentach ważne jest, aby nie zamykać się w sobie, lecz szukać wsparcia w różnych miejscach – nie tylko u bliskich, ale także w grupach wsparcia czy online. Warto pamiętać, że prawdziwa siła nie polega na radzeniu sobie w samotności, ale na umiejętności przyznania się do emocji i szukaniu pomocy, gdy jej potrzebujemy.
Pamiętaj, że nie jesteś naprawdę sama, a zmiana spojrzenia może pomóc Ci dostrzec możliwości, które wcześniej były niedostrzegalne.
Kiedy czujesz się samotna, szczególnie w czasie kryzysu emocjonalnego, może Ci być trudno znaleźć siłę, by zmotywować się do jakiejkolwiek aktywności. W takich chwilach motywacja staje się wyzwaniem, a nawet proste czynności mogą wydawać się nieosiągalne. Jednak warto pamiętać, że każda, nawet najmniejsza zmiana, ma ogromną moc. Małe kroki w stronę poczucia lepszej samopoczucia mogą z czasem prowadzić do większych sukcesów. Poczucie osamotnienia, choć trudne, może stać się punktem wyjścia do rozwoju osobistego, głębszego zrozumienia siebie i budowania bardziej autentycznych relacji z innymi. Kluczem do sukcesu jest wytrwałość i systematyczność – nie musisz mieć od razu pełnej energii, by poczuć się lepiej. Każdy dzień, w którym zdecydujesz się na jeden mały krok, to już zwycięstwo.
Warto również pamiętać, że motywacja nie zawsze pojawia się spontanicznie. Często trzeba ją stworzyć. Możesz to zrobić na przykład poprzez wyznaczenie sobie najmniejszych celów, które są łatwe do osiągnięcia – wtedy poczujesz się lepiej, co z kolei zmotywuje Cię do dalszego działania. Niezwykle pomocne jest także otoczenie się pozytywnymi bodźcami, np. tworzenie przestrzeni, która sprzyja Twojemu poczuciu komfortu i bezpieczeństwa.
Praktyczne wskazówki
W chwili kryzysu emocjonalnego, kiedy poczucie osamotnienia jest przytłaczające, codzienna rutyna może stać się Twoim najlepszym sojusznikiem. Zamiast oddać się całkowicie chaotycznym emocjom, warto stworzyć kilka prostych rytuałów, które wprowadzą poczucie stabilności. Jednym z takich rytuałów może być np. poranna chwila dla siebie, którą zaczynasz od kubka ulubionej herbaty lub kawy, zanim zaczniesz zająć się resztą obowiązków. Innym dobrym pomysłem jest zapisanie swoich celów na dany dzień – to pomoże Ci poczuć, że masz kontrolę nad swoim czasem.
Porada
Zaczynaj każdy dzień od 10 minut spokoju. W tym czasie możesz wykonać prostą medytację, spisać, za co jesteś wdzięczna lub po prostu usiąść w ciszy, oddychając głęboko. W ten sposób tworzysz przestrzeń dla siebie i dajesz sobie czas na zebranie myśli przed zderzeniem się z resztą dnia.
Osamotnienie i kryzys emocjonalny mogą sprawiać, że ciężko dostrzegać pozytywne aspekty życia. Kiedy czujesz się przygnębiona, drobne radości mogą stanowić cenne przypomnienie, że życie potrafi być pełne małych, ale ważnych momentów szczęścia. Zrób listę rzeczy, które Cię cieszą – mogą to być rzeczy tak małe, jak czytanie książki przy filiżance herbaty czy relaksująca kąpiel. Kiedy poczujesz się zdołowana, wróć do tej listy i zacznij od realizacji najłatwiejszych punktów.
Porada
Co tydzień stwórz listę „małych radości” i przypisuj do nich konkretne dni, w których będziesz je realizować. Kiedy odhaczysz coś z listy, poczujesz, że masz kontrolę nad swoim dniem, a każda chwila będzie cenną przypomnieniem, że Twoje życie jest pełne drobnych przyjemności.
Chociaż poczucie osamotnienia może sprawiać, że czujesz się odcięta od innych, warto pamiętać, że istnieją przestrzenie, gdzie możesz poczuć się rozumiana i wysłuchana. Istnieją grupy wsparcia w Internecie, gdzie możesz dzielić się swoimi emocjami i doświadczyć poczucia, że nie jesteś sama. Zamiast szukać wsparcia tylko w najbliższych, spróbuj nawiązać kontakt z grupami, które mają podobne doświadczenia.
Porada
Poszukaj mniejszych, bardziej kameralnych grup online, które skupiają się na emocjach i doświadczeniach, podobnych do Twoich. Mogą to być fora, grupy na Facebooku lub aplikacje, które oferują wsparcie emocjonalne. Nawet anonimowe dzielenie się swoimi uczuciami może pomóc Ci poczuć się mniej osamotnioną i bardziej zrozumianą.
Twórcze zajęcia, takie jak rysowanie, pisanie, robienie na drutach czy szydełkowanie, pomagają zająć myśli, dając przy tym poczucie osiągnięcia. Kreatywność nie tylko odpręża, ale również pozwala na wyrażenie emocji w sposób, który nie wymaga słów. Umożliwia to zrozumienie swoich uczuć bez presji, co może przynieść ulgę w chwilach kryzysu.
Porada
Spróbuj zaangażować się w tworzenie czegoś prostego, np. dziennik artystyczny, rysowanie, pisanie wierszy lub opowiadań. Zapisuj swoje myśli, przekształcając je w coś kreatywnego. Zaskoczy Cię, jak takie drobne twórcze aktywności mogą przynieść ulgę i poczucie, że jesteś w stanie wyrazić siebie.
Pisanie listów do siebie jest jednym z najpotężniejszych narzędzi, które można wykorzystać w czasie kryzysu. Często w trudnych chwilach zapominamy, że to właśnie my jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami samych siebie. Napisanie listu do siebie może być przypomnieniem o tym, jak ważne jest otoczenie siebie troską i miłością, szczególnie w momentach, gdy czujemy się samotne.
Ćwiczenie
Weź chwilę dla siebie, zamknij oczy, weź głęboki oddech i pozwól sobie poczuć wszystkie emocje, które się w Tobie rodzą. Następnie, w formie listu, wyrażaj to, co czujesz, ale przede wszystkim skup się na słowach otuchy. Może to brzmieć np.: „Kochana, wiem, że teraz jest Ci ciężko, ale pamiętaj, że każda burza kiedyś mija. Masz w sobie ogromną siłę, by przez to przejść. Ja w Ciebie wierzę.” Powtarzaj to ćwiczenie, gdy poczujesz, że Twoje emocje są trudne do udźwignięcia.
Poczucie osamotnienia może być przytłaczające, szczególnie w trudnych momentach życia. Jednak to właśnie w takich chwilach warto pamiętać, że każdy mały krok w stronę zmiany jest wartościowy. Budowanie pozytywnej rutyny, realizowanie „małych radości" oraz szukanie wsparcia w małych społecznościach to skuteczne metody, które pozwalają zmniejszyć uczucie osamotnienia. Dodatkowo, angażowanie się w twórcze aktywności i pisanie listów do siebie to potężne narzędzia w procesie emocjonalnego uzdrawiania.
Kiedy czujesz się samotna, warto przypomnieć sobie, że nie musisz przechodzić przez to sama – nawet drobne zmiany mogą prowadzić do większej poprawy samopoczucia. Daj sobie czas bądź wyrozumiała wobec siebie, a poczucie osamotnienia stanie się początkiem drogi do głębszego zrozumienia siebie i budowania lepszych relacji z innymi.
W poprzednich częściach rozmawiałyśmy o tym, jak ważne jest wsparcie zewnętrzne, ale prawdziwym kluczem do poczucia mniejszego osamotnienia jest również umiejętność bycia dla siebie samą przyjaciółką. W dzisiejszym świecie, pełnym pośpiechu i wymagań zewnętrznych, łatwo zapomnieć o sobie i swoich potrzebach. Jednak z psychologicznego i neurobiologicznego punktu widzenia, troska o siebie nie tylko poprawia nasze samopoczucie, ale ma także realny wpływ na nasz organizm i mózg.
Psychologia pokazuje, że dbanie o siebie, zwłaszcza w trudnych momentach, jest formą samo-miłości. Kiedy traktujemy siebie z empatią i troską, wzmacniamy nasze poczucie własnej wartości i poczucie bezpieczeństwa. Mózg reaguje na tę troskę poprzez uwalnianie hormonów, które poprawiają nastrój i redukują stres. Neurobiologia pokazuje, że pozytywne myślenie o sobie, dawanie sobie przestrzeni na odpoczynek i dbanie o swoje potrzeby, sprzyja lepszej pracy mózgu i układu nerwowego, co w efekcie przekłada się na lepszą jakość życia.
Kiedy jesteśmy dla siebie dobre, nasze ciało i umysł reagują. Warto zatem wdrożyć praktyki, które pomogą Ci lepiej zadbać o siebie na co dzień – fizycznie, psychicznie i emocjonalnie. Jednym z takich prostych, ale potężnych rytuałów może być codzienny prysznic czy kąpiel, które nie tylko oczyszczają ciało, ale także pozytywnie wpływają na nasze samopoczucie i nastrój.
W trudnych chwilach życia, kiedy czujesz się zagubiona, przytłoczona emocjami, ważne jest, by nie zapominać o sobie. Wewnętrzny kryzys może sprawić, że trudno jest spojrzeć na siebie z troską, ale to właśnie teraz szczególnie potrzebujesz wsparcia – od siebie samej. Dbając o siebie w trudnych momentach, nie tylko poprawiasz swoje samopoczucie, ale i tworzysz przestrzeń do uzdrowienia. Warto pamiętać, że każdy mały krok ku sobie to inwestycja w lepszą przyszłość.
Oczyszczanie ciała i umysłu przez wodę
Jako istoty złożone w około 60% z wody, mamy głęboką biologiczną więź z tym żywiołem. Woda jest fundamentem życia, a jej obecność w naszym ciele ma kluczowe znaczenie nie tylko dla zdrowia fizycznego, ale i psychicznego. Podczas kontaktu z wodą, zarówno w formie prysznica, jak i kąpieli, organizm reaguje na wiele sposobów. Woda ma działanie oczyszczające nie tylko fizycznie, ale również emocjonalnie. Wiele osób, które odczuwają stres lub przygnębienie, zauważa, że pod prysznicem czują się lepiej, jakby pozbywały się negatywnych emocji. Nawet jeśli na początku zmiany te są tylko chwilowe, to regularny kontakt z wodą ma na nas długofalowy, pozytywny wpływ.
Porada
Przekształć codzienny prysznic w moment relaksu i oczyszczenia. Skup się na odczuciach płynących z kontaktu z wodą, pozwól sobie na chwilę refleksji i na bycie tu i teraz. Poświęć kilka minut, aby zamknąć oczy i poczuć, jak woda spływa po Twoim ciele, uwalniając napięcie. To może być Twoja codzienna chwila spokoju, która pomaga uwolnić się od emocjonalnego ciężaru.
Rytuały dbania o siebie – Ich rola w życiu
Rytuały to nie tylko nawyki – to aktywności, które dają poczucie stabilności i bezpieczeństwa. W neurobiologii mówi się, że rytuały pomagają naszemu układowi nerwowemu i mózgowi zbudować poczucie przewidywalności, co redukuje lęk i stres. Powtarzalność działań, takich jak picie porannej kawy, ćwiczenia fizyczne czy wieczorne oczyszczanie twarzy, sprzyja harmonii w organizmie, pomagając w zarządzaniu emocjami. Rytuały mają także zdolność wprowadzania w stan uważności, pozwalając na chwilę koncentracji na sobie, co jest szczególnie ważne, gdy czujemy się zagubione lub przytłoczone.
Porada
Stwórz rytuał, który codziennie będzie Ci przypominał o tym, że dbasz o siebie. Może to być krótka medytacja, relaksująca kąpiel, 15 minut na czytanie książki albo wieczorny spacer. Wybierz coś, co naprawdę daje Ci poczucie spokoju. Najważniejsze, by była to aktywność, którą wykonujesz regularnie i z pełnym zaangażowaniem w chwili obecnej.
Praktyka dialogu wewnętrznego: zastępowanie krytyki wsparciem
Dialog wewnętrzny to sposób, w jaki rozmawiamy ze sobą w myślach, zwracamy się do siebie, komentujemy nasze działania i reakcje. W chwilach kryzysu emocjonalnego, stresu lub popełniania błędów, wiele osób ma tendencję do krytykowania siebie. Tego typu negatywne, samokrytyczne myśli mogą pogłębiać poczucie winy, wstydu i bezsilności, a także przyczyniać się do niskiej samooceny. Jednak zamiast trwać w tej spiralnej samokrytyce, warto nauczyć się zamieniać ją na konstruktywny i wspierający dialog.
Praktyka dialogu wewnętrznego opiera się na kilku krokach:
Pierwszym krokiem jest zauważenie, kiedy jesteśmy samokrytyczne. Często nie zdajemy sobie sprawy, jak mocno negatywnie rozmawiamy ze sobą. Uświadomienie sobie tego pozwala na podjęcie świadomego działania.
Kiedy pojawia się samokrytyka, możemy ją zamienić na wsparcie. Zamiast mówić do siebie „Jestem do niczego, znowu zawaliłam!”, możemy powiedzieć „To trudna sytuacja, ale jestem w stanie poradzić sobie z tym. Wszyscy popełniają błędy, to część procesu nauki.” Celem jest skierowanie uwagi na nasze zasoby i zdolności, zamiast na ograniczenia.
Zamiast obwiniać siebie, warto zacząć używać afirmacji, które podkreślają nasze mocne strony. Możemy codziennie powtarzać sobie: „Jestem wystarczająco dobra, zasługuję na miłość i szacunek” lub „Robię postępy, jestem silniejsza z dnia na dzień.” Napisałam kilka postów odnoście afirmowania, w tym: Afirmacje to potęga umysłu czy placebo? Poznaj szokującą prawdę, abyś wiedziała, „kiedy afirmacje mogą być pomocne, a kiedy szkodliwe. Uniknij toksycznej pozytywności i sprawdź, jak stosować wyrażenia pozytywne świadomie i skutecznie.
Zamiast koncentrować się na tym, co nam się nie udało, warto zastanowić się nad tym, co poszło dobrze i nad tym, za co jesteśmy wdzięczne. To pomaga w zmianie perspektywy i budowaniu poczucia własnej wartości.
Korzyści z tej praktyki to większa odporność na stres, wyższa samoocena oraz poczucie, że mamy kontrolę nad tym, jak reagujemy na trudne sytuacje.
„Randki z samą sobą” to termin, który początkowo zaproponowała psychoterapeutka i autorka książek o rozwoju osobistym, Sharon Saline. Odnosi się on do świadomego, zaplanowanego czasu spędzonego w towarzystwie samej siebie. To momenty, które mają na celu pokazanie, że jesteśmy wystarczająco wartościowe, by poświęcać sobie czas i uwagę, niezależnie od tego, czy mamy partnera czy nie. Może to brzmieć paradoksalnie, ale aktywne spędzanie czasu samodzielnie może zmienić nasze postrzeganie samotności, a także pomóc w budowaniu zdrowszych relacji z sobą.
Korzyści z „randek z samą sobą” i ich wpływ na samotność:
Regularne „randki” z samą sobą pozwalają na lepsze poznanie siebie. Zamiast uciekać od samotności, zaczynamy ją traktować jako okazję do rozwoju, odpoczynku i relaksu. Poświęcając sobie czas, uczymy się akceptować siebie bez potrzeby zewnętrznego potwierdzenia. W efekcie zmniejszamy lęk przed samotnością.
Samotność przestaje być postrzegana jako coś negatywnego. Zamiast czuć się odrzuconą lub niepełną, zaczynamy traktować samotność jako przestrzeń do samorealizacji i odnowy. Możemy poświęcić czas na hobby, które sprawiają nam radość, na wyjazdy, które nas inspirują, lub po prostu na ciszę, która pozwala nam na relaks.
Przebywanie z samą sobą daje poczucie, że jesteśmy wystarczająco wartościowe, by dawać sobie przyjemności. Robienie czegoś tylko dla siebie, jak ulubiony film, wyjście na kawę, spacer w parku, czy wieczór z książką, to małe gesty miłości do samej siebie, które pomagają poczuć się spełnioną, niezależnie od tego, czy jesteśmy w związku czy nie.
Kiedy spędzamy czas samodzielnie, pokazujemy sobie, że jesteśmy w stanie stworzyć własne szczęście i satysfakcję, bez potrzeby oczekiwania na innych. To z kolei sprzyja poczuciu większej niezależności emocjonalnej, wzrostowi pewności siebie i wewnętrznej siły.
Pewność siebie to kluczowy krok w pokonywaniu kryzysów i uczucia samotności. Zapraszam Cię do lektury serii artykułów, które przygotowałam dla Ciebie w zakładce „Rozwój i motywacja”.
Randki z samą sobą mogą obejmować czynności, które pomagają w osiągnięciu równowagi emocjonalnej, takie jak medytacja, journaling, relaksacja czy ruch na świeżym powietrzu. Takie aktywności sprzyjają wewnętrznemu spokoju i harmonii, które są niezbędne do radzenia sobie z samotnością.
Zmieniając nasze podejście do samotności i traktując ją jako szansę na zbliżenie się do siebie, uczymy się, że możemy być w pełni szczęśliwe, nawet będąc same. „Randki z samą sobą” są nie tylko sposobem na lepsze zrozumienie siebie, ale również na umocnienie swojej tożsamości, co przekłada się na zdrowsze relacje z innymi.
Reasumując bycie dla siebie najlepszą przyjaciółką to klucz do odzyskania równowagi i pokoju wewnętrznego, szczególnie w trudnych chwilach kryzysu. Dbając o siebie – zarówno w sensie fizycznym, psychicznym, jak i emocjonalnym – nie tylko poprawiamy naszą codzienną jakość życia, ale i stajemy się silniejsze w obliczu wyzwań. Woda, rytuały i codzienne dbanie o siebie mają nieoceniony wpływ na naszą psychikę i ciało, wpływając na poprawę nastroju i redukcję stresu. Pamiętaj, że każdy krok w stronę troski o siebie to inwestycja w Twoje lepsze jutro. Dbaj o siebie i bądź swoją najlepszą przyjaciółką – na tym polega prawdziwa siła.
W kryzysie emocjonalnym, kiedy czujemy się przytłoczeni lub zagubieni, dbanie o siebie – zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie – wyzwala szereg procesów w ciele i mózgu, które pomagają przywrócić równowagę i poczucie bezpieczeństwa. Oto, co dzieje się, gdy podejmujemy akty troski o siebie w trudnych chwilach:
Zmniejszenie poziomu stresu
Kryzys emocjonalny powoduje wzrost poziomu kortyzolu – hormonu stresu. Dbanie o siebie, poprzez aktywności takie jak medytacja, spacer, joga, ciepła kąpiel czy relaksacja, pomaga zredukować ten poziom. Gdy jesteśmy świadome swoich potrzeb i reagujemy na nie, nasze ciało w naturalny sposób obniża produkcję kortyzolu. W efekcie obniżamy poczucie napięcia i niepokoju.
Aktywacja układu parasympatycznego
Kiedy decydujemy się na aktywności relaksacyjne, jak oddychanie głębokie, medytacja, czy ciepła kąpiel, stymulujemy układ parasympatyczny, odpowiedzialny za „reakcję odpoczynku i trawienia”. Aktywacja tego układu pomaga w obniżeniu tętna, ciśnienia krwi i poziomu stresu. W efekcie czujemy się spokojniejsze, bardziej zrównoważone i mniej reagujemy impulsywnie.
Zwiększenie produkcji endorfin
Dbanie o siebie w postaci aktywności fizycznej, jak spacer czy ćwiczenia, zwiększa wydzielanie endorfin, zwanych hormonami szczęścia. Endorfiny działają jak naturalne środki przeciwbólowe, poprawiają nastrój i zmniejszają odczuwany ból emocjonalny. Odpowiednia dawka aktywności fizycznej w chwilach kryzysowych może zatem poprawić naszą zdolność do radzenia sobie z trudnymi emocjami.
Uwalnianie napięcia z ciała
Stres emocjonalny ma swoje odbicie w napięciach fizycznych – w ciele możemy odczuwać ból pleców, sztywność karku, bóle głowy. Poprzez świadome dbanie o siebie, na przykład przez rozluźniające masaże, aromaterapię czy jogę, uwalniamy to napięcie, co prowadzi do większego poczucia ulgi i odprężenia.
Wzrost poczucia kontroli
W chwilach kryzysowych, kiedy wszystko wydaje się chaotyczne, dbałość o siebie daje nam poczucie, że mamy kontrolę nad choćby jednym aspektem naszego życia. Ta kontrola ma kluczowe znaczenie dla poczucia bezpieczeństwa i stabilności. Samodzielne podejmowanie działań w trosce o siebie, takich jak przyjmowanie zdrowych nawyków, to także sposób na odzyskanie poczucia mocy i sprawczości.
Jeśli ktoś inny, na przykład bliska osoba lub terapeuta, dba o nas w chwilach kryzysowych poprzez rozmowę, wsparcie emocjonalne czy fizyczne (np. przytulenie), wówczas zachodzą podobne, ale nieco inne procesy:
Aktywacja układu oksytocynowego
Oksytocyna to hormon, który jest nazywany "hormonem miłości". Wydziela się w odpowiedzi na ciepły kontakt z drugą osobą, zwłaszcza w sytuacjach wsparcia emocjonalnego, jak rozmowa lub fizyczne przytulenie. Oksytocyna obniża poziom kortyzolu, łagodzi stres i zwiększa poczucie bezpieczeństwa. Kiedy ktoś dba o nas, czujemy się bardziej zrozumiane, akceptowane i kochane, co ma ogromny wpływ na nasze samopoczucie.
Zwiększenie poczucia bezpieczeństwa
Wszechobecna więź z drugim człowiekiem jest naturalnym mechanizmem obronnym. Kiedy czujemy się wspierane, nasze ciało reaguje na to zwiększeniem poczucia bezpieczeństwa. Jesteśmy mniej podatne na stres, ponieważ zewnętrzna pomoc może zastąpić nam utraconą pewność siebie.
Zwiększona aktywność w mózgu odpowiedzialnym za empatię
Kiedy rozmawiamy z kimś, kto nas wspiera, aktywują się obszary mózgu odpowiedzialne za empatię i emocje społeczne, jak czołowa część kory mózgowej. Czasami wystarczy sama rozmowa, by poczuć się lepiej, ponieważ ktoś poświęca nam czas i uwagę, a to daje nam poczucie, że nie jesteśmy w tym kryzysie same. To wpływa na poprawę nastroju i zdolności do zarządzania emocjami.
Podsumowując dbanie o siebie, szczególnie w trudnych momentach życia, uruchamia w naszym ciele i mózgu procesy, które sprzyjają odbudowie równowagi, redukcji stresu i przywracają poczucie kontroli. Kiedy to ktoś inny dba o nas, także zachodzą podobne procesy, jednak z naciskiem na wsparcie emocjonalne i uczucie bezpieczeństwa, które wyzwala w nas poczucie miłości i akceptacji. W obu przypadkach, zarówno samodzielna troska o siebie, jak i pomoc zewnętrzna, prowadzą do poprawy samopoczucia i zwiększenia odporności na stres.
Często ukrywasz się za maskami, żeby chronić siebie przed odrzuceniem, osądami, a czasem nawet przed własnymi lękami. Strach przed odrzuceniem, osamotnieniem, a także wyimaginowane obawy, które tworzysz w głowie, sprawiają, że zaczynasz udawać kogoś, kim nie jesteś. Chcesz być postrzegana jako silna, pewna siebie osoba, która radzi sobie ze wszystkim, ale pytanie brzmi: czy naprawdę pomagają Ci te maski, czy może wręcz pogłębiają Twoją samotność?
Czujesz czasem, że musisz być doskonała, żeby zasługiwać na miłość i szacunek innych? Może udajesz kogoś, kim nie jesteś, tylko po to, by nie wyjść na słabszą lub mniej „wartościową”? Tylko że udawanie „idealnej wersji siebie” na dłuższą metę prowadzi do poczucia pustki. Wydaje się, że czujesz się bardziej samotna niż kiedykolwiek wcześniej, bo w relacjach, które tworzysz, brakuje prawdziwej bliskości. Zamiast być sobą, jesteś kimś, kim próbujesz być, a to nigdy nie pozwala na autentyczne połączenie z innymi. Koniecznie kliknij tutaj i poznaj trzy rodzaje JA. Artykuł, który przygotowałam, pomoże Ci odnaleźć siebie w kryzysie, który właśnie przechodzisz.
Często boisz się pokazać swoje problemy, nie chcesz, by inni widzieli Twoje słabości. Ale to, co naprawdę robisz, to zamykasz się na pomoc i wsparcie, które mogłyby poprawić Twoją sytuację. Jeśli wciąż będziesz ukrywać swoje emocje, ludzie wokół Ciebie nie będą wiedzieć, przez co przechodzisz. W efekcie relacje stają się powierzchowne, bo nie dajesz innym szansy, by Cię naprawdę poznać. A wtedy, pomimo że jesteś otoczona ludźmi, czujesz się bardziej samotna, niż gdybyś była zupełnie sama.
Prawdziwa siła nie polega na tym, by nie czuć, by nie pokazywać emocji. Właściwie to wcale nie oznacza, że jesteś słaba, gdy dzielisz się swoimi uczuciami. Wręcz przeciwnie – to znak odwagi, otwartości i gotowości na głębszą więź z innymi. Kiedy pozwalasz sobie na pokazanie swoich prawdziwych emocji, na bycie autentyczną, stwarzasz przestrzeń, by relacje mogły być bardziej pełne, oparte na prawdziwym zrozumieniu. Kiedy jesteś sobą, masz szansę na prawdziwą bliskość, na miłość i przyjaźń, które są oparte na tym, kim naprawdę jesteś.
Odpowiedz na poniższe pytania szczerze. Każde pytanie ma trzy możliwe odpowiedzi. Na koniec zinterpretuj swoje odpowiedzi, by dowiedzieć się, jak otwarta jesteś na pomoc i przyjaźń.
Czuję, że nie mogę nikomu zaufać.
A) Tak, bardzo trudno mi zaufać innym.
B) Czasami czuję się niepewnie, ale jestem gotowa próbować.
C) Nie, ufam ludziom i nie mam problemu z otwieraniem się na innych.
Boję się pokazać swoje słabości, by nie zostać odrzuconą.
A) Tak, zawsze ukrywam swoje problemy.
B) Czasami się boję, ale staram się być szczera.
C) Nie, nie mam problemu z pokazywaniem swoich emocji.
Kiedy czuję się zraniona, wolę zamknąć się w sobie niż prosić o pomoc.
A) Tak, czuję, że lepiej poradzę sobie sama.
B) Czasami zamykam się, ale potem staram się otworzyć.
C) Nie, od razu szukam wsparcia, gdy coś mnie zrani.
Często w relacjach udaję kogoś, kim nie jestem, by uniknąć oceny.
A) Tak, boję się, że nikt mnie nie zaakceptuje.
B) Rzadko, ale czasami czuję potrzebę, by pasować do oczekiwań.
C) Nie, staram się być sobą, nawet jeśli to oznacza bycie nieidealną.
Uważam, że powinnam sobie radzić sama, nawet jeśli jest mi ciężko.
A) Tak, nie chcę obciążać innych swoimi problemami.
B) Czasami tak myślę, ale wiem, że pomoc innych jest ważna.
C) Nie, nie boję się prosić o pomoc, gdy jej potrzebuję.
Czuję, że nie zasługuję na pomoc i wsparcie.
A) Tak, czuję, że powinnam poradzić sobie sama.
B) Czasami tak myślę, ale wiem, że każdy zasługuje na pomoc.
C) Nie, wiem, że zasługuję na pomoc, gdy jej potrzebuję.
Łatwiej mi mówić o moich sukcesach niż o trudnościach.
A) Tak, staram się unikać rozmów o swoich problemach.
B) Czasami mam problem z mówieniem o trudnościach, ale staram się to przełamać.
C) Nie, chętnie dzielę się swoimi trudnościami z innymi.
Unikam głębszych rozmów, bo boję się, że nie zostanę zrozumiana.
A) Tak, wolę unikać rozmów o emocjach.
B) Czasami się boję, ale staram się otwierać na głębsze rozmowy.
C) Nie, lubię rozmawiać o emocjach, nawet jeśli nie zawsze czuję się w pełni zrozumiana.
Jeśli ktoś oferuje mi pomoc, rzadko ją przyjmuję, bo czuję się niezależna.
A) Tak, staram się poradzić sobie sama.
B) Czasami przyjmuję pomoc, ale czuję się dziwnie, gdy to robię.
C) Nie, chętnie przyjmuję pomoc, gdy jest mi potrzebna.
Wydaje mi się, że relacje, w których pokazuję siebie, są bardziej prawdziwe.
A) Tak, czuję, że lepiej ukrywać siebie niż ryzykować odrzucenie.
B) Czasami tak myślę, ale boję się, że inni mnie nie zaakceptują.
C) Nie, wierzę, że prawdziwe relacje buduje się w autentyczności.
Często czuję, że nie mam wsparcia od innych, gdy go potrzebuję.
A) Tak, czuję się bardzo samotna w trudnych chwilach.
B) Czasami tak czuję, ale wiem, że muszę otworzyć się na innych.
C) Nie, wiem, że mam osoby, które mogą mi pomóc.
Kiedy mam problem, rzadko szukam wsparcia.
A) Tak, wolę poradzić sobie sama.
B) Czasami szukam wsparcia, ale nie zawsze potrafię to zrobić.
C) Nie, zawsze szukam pomocy, gdy czuję, że jej potrzebuję.
Często ukrywam swoje prawdziwe uczucia przed innymi.
A) Tak, boję się, że inni mnie nie zrozumieją.
B) Czasami tak robię, ale staram się być bardziej otwarta.
C) Nie, staram się być szczera wobec swoich emocji.
Czuję się silniejsza, gdy nie pokazuję swoich emocji.
A) Tak, wierzę, że bycie silnym oznacza kontrolowanie swoich uczuć.
B) Czasami tak, ale wiem, że to nie zawsze jest zdrowe.
C) Nie, uważam, że siła polega na byciu sobą, nawet z emocjami.
Boję się, że jeśli będę otwarta na innych, to zostanę zraniona.
A) Tak, boję się, że znowu doświadczę odrzucenia.
B) Czasami się boję, ale staram się nie dawać lękowi rządzić moimi decyzjami.
C) Nie, wiem, że ryzyko otwartości to część życia i relacji.
Wyniki
Dla osób, które odpowiadały głównie "A" – Otwarcie na siebie i innych Jeśli wyniki quizu pokazują, że często ukrywasz swoje emocje i obawiasz się, że otwartość na innych może prowadzić do odrzucenia, warto zacząć pracować nad małymi krokami w kierunku większej autentyczności. Oto kilka praktycznych wskazówek:
Zaczynaj od małych kroków
– Zamiast od razu otwierać się na wszystkich, zacznij dzielić się swoimi uczuciami z osobami, którym ufasz. Możesz zaczynać od drobnych rzeczy, które nie będą Cię zbytnio narażać.
Zidentyfikuj swoje lęki
– Zastanów się, co dokładnie powoduje, że boisz się otworzyć. Czy to strach przed odrzuceniem? Czy obawa przed oceną? Gdy zrozumiesz swoje lęki, łatwiej będzie Ci je przełamać.
Przypomnij sobie, że nie jesteś sama
– Każdy z nas ma swoje trudności, nie tylko Ty. Pamiętaj, że otwierając się na innych, dajesz im szansę, by również podzielili się swoimi uczuciami. To może zbliżyć Was do siebie.
Dla osób, które odpowiadały głównie "B" – Bądź jeszcze bardziej autentyczna Twoje odpowiedzi sugerują, że powoli otwierasz się na innych i zaczynasz pokazywać swoje prawdziwe uczucia. To świetny krok! Oto, jak możesz jeszcze bardziej rozwinąć swoją otwartość:
Kontynuuj praktykowanie autentyczności
– Bądź jeszcze bardziej szczera w relacjach. Spróbuj codziennie dawać sobie pozwolenie na wyrażanie emocji, nawet jeśli nie zawsze wiesz, jak to zrobić.
Pozwól sobie na bycie niedoskonałą
– Pamiętaj, że nie musisz być perfekcyjna. Bycie autentyczną to również akceptowanie swoich wad i trudności.
Znajdź wsparcie w innych
– Przebywaj w towarzystwie osób, które cenią autentyczność i które potrafią przyjąć Cię taką, jaką jesteś. Warto otaczać się osobami, które Cię inspirują do bycia sobą.
Dla osób, które odpowiadały głównie "C" – Twoja autentyczność jest Twoją siłą Gratulacje! Jesteś osobą, która potrafi być sobą i otwierać się na innych. To wspaniała cecha, która pozwala Ci tworzyć prawdziwe, głębokie relacje. Jednak pamiętaj, że zawsze jest miejsce na dalszy rozwój:
Kontynuuj budowanie głębokich relacji
– Skoro jesteś już w stanie pokazywać swoje prawdziwe uczucia, możesz teraz pracować nad tym, by Twoje relacje były jeszcze bardziej pełne i autentyczne. Znajdź czas na głębsze rozmowy z bliskimi.
Pomagaj innym w otwieraniu się
– Twoja autentyczność jest inspirująca dla innych. Jeśli spotykasz osoby, które boją się otworzyć, bądź dla nich wsparciem, pokazując, jak ważne jest dzielenie się swoimi emocjami.
Bądź świadoma swoich granic
– Choć bycie otwartym i autentycznym jest ważne, pamiętaj również, by dbać o swoje granice. Każdy ma prawo do prywatności, więc nie czuj się zobowiązana do dzielenia się wszystkim z każdą osobą, z którą się spotykasz.
Pamiętaj, że Twoja gotowość do bycia autentyczną, otwartą i szczerym człowiekiem może mieć ogromny wpływ na Twoje relacje. Otwórz się na siebie i innych, ale pamiętaj, by zawsze zachować zdrowy balans między byciem sobą a dbaniem o swoje emocjonalne granice. Kiedy pokażesz światu swoją prawdziwą twarz, zbudujesz głębsze i bardziej satysfakcjonujące relacje, które będą oparte na zaufaniu, zrozumieniu i wzajemnej autentyczności.
Jeśli chcesz zgłębić temat emocji i relacji, zapraszam Cię do przeczytania kolejnych artykułów na blogu, w tym tych, które poruszają rolę otwartości i szczerości w budowaniu prawdziwych więzi. Zachęcam Cię również do odwiedzenia zakładki "Na zakręcie", gdzie znajdziesz opowiadania o relacjach i ludziach, którzy, tak jak Ty, stają przed wyzwaniem bycia sobą.
Zastanawiasz się, czy dzielenie się swoimi trudnościami z innymi to dobry pomysł? Otwartość na innych może być rozwiązaniem, ale pojawia się pytanie: komu warto zaufać i jak zacząć taką rozmowę? Opowiem Ci o plusach i minusach dzielenia się swoimi przeżyciami w trudnych chwilach, kiedy czujesz się zagubiona i przytłoczona.
W trudnym okresie kryzysu emocjonalnego warto zastanowić się, kiedy i komu najlepiej się otworzyć. To, komu opowiadasz o swoich problemach, ma kluczowe znaczenie, by nie pogłębić swojego poczucia osamotnienia.
Ćwiczenie
Zastanawiasz się, jak rozpocząć rozmowę o swoich emocjach w trakcie kryzysu emocjonalnego? To może być trudne, ale z pomocą tego ćwiczenia będziesz mogła zrobić pierwszy krok.
Resumując mówienie o swoich problemach, zwłaszcza w kryzysie emocjonalnym, może pomóc Ci poczuć się mniej samotną. Dzielenie się przeżyciami z osobami, które Cię wspierają, może przynieść ulgę i zrozumienie, które są niezbędne w trudnych chwilach. Jednak warto pamiętać, by wybrać odpowiednią osobę i moment do takiej rozmowy. Otwarcie się na innych w kryzysie emocjonalnym może być kluczem do przezwyciężenia samotności i odzyskania równowagi emocjonalnej.
Cześć! Wiesz, jak często w relacjach z innymi ukrywamy nasze prawdziwe uczucia, starając się nie pokazać tego, co w nas naprawdę siedzi? Takie działanie może wydawać się bezpieczne, ale w rzeczywistości często prowadzi do jeszcze większej samotności i pogłębia naszą izolację. Otwartość emocjonalna – czyli umiejętność pokazywania prawdziwego „ja” – jest kluczem do budowania zaufania w relacjach. W tym punkcie opowiem Ci, jak pokazanie swoich emocji może pomóc w tworzeniu autentycznych więzi z innymi, jak nauczyć się ufać własnym emocjom, a także jak przełamać spiralę negatywnych uczuć, które wciągają nas w emocjonalny kryzys.
Być może niejednokrotnie poczułaś, że gdy jesteś sobą – bez maski, bez udawania, tylko w pełni autentyczna – inni zaczynają Cię bardziej rozumieć i zaufać. To dlatego, że prawdziwa otwartość sprawia, że ludzie zaczynają czuć się przy Tobie bezpiecznie. Kiedy widzą, że nie boisz się pokazać swoich prawdziwych emocji, czują się zachęceni do zrobienia tego samego. Tworzenie przestrzeni do bycia sobą jest fundamentem każdej autentycznej relacji, czy to przyjacielskiej, czy romantycznej.
Zaczynasz dostrzegać, że Twoje emocje stają się coraz bardziej intensywne? Złość, frustracja, smutek – emocje, które często towarzyszą nam w kryzysie emocjonalnym, mogą się nakładać i tworzyć negatywne spirale. Wygląda to tak, że smutek prowadzi do złości, złość prowadzi do frustracji, a frustracja prowadzi do nienawiści… I tak w kółko. Te intensywne emocje mogą wywołać uczucie osamotnienia i odrzucenia, szczególnie, gdy wkraczasz w spirale, które wciągają Cię coraz głębiej. Koniecznie przeczytaj artykuł o spirali myśli i emocji, ponieważ pomoże Ci zrozumieć mechanizmy, które utrudniają radzenie sobie z trudnościami, i pokaże, jak je przerwać, by ułatwić wyjście z kryzysu.
Co zrobić, gdy zauważasz, że niewspierające uczucia zaczynają Cię przerastać? Pierwszy krok to zrozumienie, że emocje są naturalnym elementem naszego życia. Żadne z nich nie są złe – to, co robimy z nimi, ma znaczenie. Zamiast je tłumić lub ignorować, warto zacząć z nimi pracować.
Najważniejsze to zatrzymać się na chwilę i uświadomić sobie, co czujesz. Kiedy jesteś w sytuacji, która wywołuje silne emocje, zatrzymaj się i zadaj sobie kilka pytań:
Ćwiczenia na rozpoznawanie emocji
Ćwiczenia na pracę z emocjami
ACT i BCT – narzędzia, które pomogą Ci zrozumieć swoje emocje
ACT (Acceptance and Commitment Therapy) i BCT (Behavioral Couple Therapy) oferują doskonałe narzędzia, które pomagają w pracy z emocjami.
Kiedy zaczynasz być autentyczna, nie tylko otwierasz się przed innymi, ale też dajesz im przestrzeń na bycie sobą. Wiesz, często mamy wrażenie, że jesteśmy jedynymi osobami, które przeżywają trudne emocje – a to nieprawda. Okazuje się, że osoby wokół Ciebie mogą czuć dokładnie to samo, ale przez lęk przed odrzuceniem również się zamykają. Twoja otwartość może być dla nich zaproszeniem, by podzielili się swoimi uczuciami, a to z kolei może zbliżyć Was do siebie.
Jak zapewne zauważyłaś otwartość emocjonalna jest fundamentem autentycznych relacji. Pokazując prawdziwe „ja”, budujesz zaufanie i dajesz innym przestrzeń na bycie sobą. Zaufanie własnym emocjom to klucz do zdrowych więzi, ale również do wewnętrznej równowagi. Niezależnie od tego, czy przeżywasz kryzys emocjonalny, czy po prostu borykasz się z trudnymi uczuciami – nauczenie się ich rozpoznawania, akceptowania i zarządzania nimi pozwoli Ci wyjść z negatywnych spirali emocji, powrócić do równowagi psychicznej i zbudować głębsze relacje. Kiedy jesteś otwarta na swoje emocje, stajesz się inspiracją dla innych, by również otworzyli się przed Tobą.
Kochana,
Samotność to coś, co znam bardzo dobrze, zwłaszcza po stracie mojego syna. Czułam się odizolowana, zamknięta w świecie, który nikt do końca nie potrafił zrozumieć. Zaczęłam oddalać się od innych, oczekując od nich więcej niż byli w stanie mi dać. Było mi trudno pojąć, dlaczego unikali tematu śmierci mojego dziecka. Ale z drugiej strony, nie pokazywałam nikomu, co naprawdę czuję. Na zewnątrz byłam osobą pełną pasji, zawsze uśmiechniętą, udając, że wszystko jest w porządku. Niewiele osób zdawało sobie sprawę z tego, co działo się ze mną, kiedy w końcu coś we mnie pękło.
Wyjechałam do kliniki i dopiero tam zrozumiałam, jak bardzo chowałam się ze swoim bólem. Jak wysoki postawiłam mur, który oddzielał mnie od innych. To była trudna, ale niezwykle ważna lekcja. Teraz wiem, że są obok mnie osoby, które naprawdę chcą dzielić ze mną moje lęki i obawy. W gorsze dni są przy mnie, gotowe dać mi wsparcie. I wiem, że są też tacy, którym wybaczam, że nie chcą ze mną dzielić się moimi ciężkimi doświadczeniami.
Znam ten temat dogłębnie, wiem, co to znaczy zmagać się z samotnością w kryzysie emocjonalnym. Dlatego mam prawo pisać te słowa, dzielić się z Tobą moim doświadczeniem. Chcę Ci dać to wsparcie, które kiedyś było mi tak bardzo potrzebne. Z całego serca jestem obok, gotowa wspierać Cię w każdej chwili. Wiem, jak to jest być w tym ciemnym miejscu, ale wiem też, że otwartość na własne emocje, choć trudna, prowadzi do uzdrowienia. I chcę Ci pokazać, że nie musisz przez to przechodzić sama.
I choć czas nie leczy ran, a tęsknota na zawsze pozostanie moim towarzyszem, uczę się każdego dnia radzić sobie z tym bólem i żyć najpiękniej, jak potrafię.
Czego i Tobie życzę – abyś znalazła w sobie siłę, by otworzyć się na swoje emocje i pozwolić sobie na przeżywanie ich w pełni. Życzę Ci otwartości na siebie i innych, a przede wszystkim odwagi, by być prawdziwą – bo tylko wtedy możesz odkryć prawdziwą głębię relacji i znaleźć w nich ukojenie.
Największa odwaga to pokazać światu, kim naprawdę jesteśmy!
Z miłością – Wiola
Dodatkowe wsparcie
Wiem, że jeden artykuł nie odmieni Twojego życia ani nie sprawi, że od razu pokonasz kryzys. To nie magiczna komora, do której wchodzisz i wychodzisz z nową rzeczywistością. Ale wiedz jedno – świadomość budowana dzięki wiedzy zawartej w tych artykułach to pierwszy krok ku zmianie.
Dlatego zachęcam Cię, byś czytała wpisy na blogu i pobierała bezpłatne ebooki. Jako dorośli uczymy się inaczej niż dzieci – nie wystarczy nam bezrefleksyjne zapamiętywanie. Potrzebujemy zrozumieć, przeanalizować i połączyć nowe informacje z własnymi doświadczeniami. Tylko wtedy możemy wprowadzić trwałe zmiany w swoim życiu.
Szczególnie zapraszam Cię do artykułu: „SAMOTNOŚĆ CIĘ NISZCZY? POZNAŁAM SPOSÓB, KTÓRY ODMIENI TWOJE ŻYCIE!”. Dość osamotnieniu! Odkryj, jak dzielenie się empatią, wsparciem i swoimi pasjami może pomóc odzyskać poczucie przynależności, spełnienia i radości życia. Niech moja historia stanie się Twoim oparciem.
#StylWioletty
