Opublikowano: 2022-02-05

POEZJA 2.114

Nasze umysły powoli zatracały się w sobie. Nie widziałam niczego oprócz twoich oczu, w których rozpoczęła się gonitwa myśli. Strach poprzedzał

Dwa milimetry przed zamknięciem powiek kochałeś moje ciało. Stałam przyparta do ściany.

Patrzyłeś na mnie, gdy wkładałeś mi pod sukienkę wypielęgnowane dłonie.

Milczałam.

Czekałam, aż zmysłami poczujesz moją nagość.

Nasze umysły powoli zatracały się w sobie.

Nie widziałam niczego oprócz twoich oczu, w których rozpoczęła się gonitwa myśli.

Strach poprzedzał pożądanie.

Gdy pojawiło się krótkie zakochanie, mocniej zacisnąłeś powieki.

Wioletta Klinicka

Wioletta Klinicka

Jestem taka, jak Ty. Czasami plotę trzy po trzy, a czasami logiczne myślenie wypełnia całą moją przestrzeń. Czasami chodzę cały dzień w szlafroku, a czasami od rana chodzę w makijażu. Ale ponad wszystko spieszę się kochać ludzi, bo nigdy nie wiesz, jak długo ten KTOŚ, zagości w twoim życiu. Więcej informacji w zakładce o mnie. Zapraszam. Wiola