POEZJA 2.12

na krawędzi wyobrażonych światów

otarliśmy się o wspomnienia

w korytarzu minęłam twój cień

w pośpiechu liczę drobne pozostawione z wielkich uczuć

niewiele ich jest

przyglądam się

strzępy wczorajszej nocy nie przypominają dzisiejszego dnia

w słowach złożonych na półce niedomówień

nie rozpoznaję cię

siebie też

potknęłam się

bogini wolności rozpostarła swoje czarne skrzydła

w rozbłyskach słońca tuli nas do siebie

nienasycona spija resztkę godności

dynamicznie chwytam wycinek twojego obrazu

uciekam

przed wibrującym w uszach wrzaskiem

narastającym w gardle autentycznym bólem

odbiera mi ciebie zburzona w tętnicach krew

wytrwać do rana

przeczekać

obudzić się

Wioletta Klinicka