Opublikowano: 2022-02-26

PROZA 2.53

Pozwolisz, aby twój wzrok wywoływał we mnie roztargnienie myśli. Zrozumiem, że kochasz mnie prostymi gestami.

Rozerwani pomiędzy resztkami pamięci, zadławieni przypadkowością uczuć zbudujmy dom ze strzępów spóźnionych słów.

Nauczysz się anatomii moich wzruszeń.

Pozwolisz, aby twój wzrok wywoływał we mnie roztargnienie myśli.

Zrozumiem, że kochasz mnie prostymi gestami.

Pozwolę, żebyś miłość wyznawał mi codziennymi słowami.

Odrzucimy dumę i dodamy do siebie psychiczne zyski.

Pozbawieni zachłanności będziemy cieszyć się intymnością w połowie umiarkowaną.

Wioletta Klinicka

Wioletta Klinicka

Jestem taka, jak Ty. Czasami plotę trzy po trzy, a czasami logiczne myślenie wypełnia całą moją przestrzeń. Czasami chodzę cały dzień w szlafroku, a czasami od rana chodzę w makijażu. Ale ponad wszystko spieszę się kochać ludzi, bo nigdy nie wiesz, jak długo ten KTOŚ, zagości w twoim życiu. Więcej informacji w zakładce o mnie. Zapraszam. Wiola