POEZJA 2.121

inny widziałam świat, gdy oczy przymykałam

dumnie przy tobie szłam

swobodnie oddychałam

a słońce patrzyło nam w twarz

ze szczęścia konałam

na drodze do przyszłości stałam

uwikłana w uczucia niemądre tak bardzo życie kochałam

szalone

rozwiązłe

a terazco za świat!

szary

ponury

obłędny

jakieś jęki i mrok się wkradł

krzyczą usta

niech milczą słowa

ja tylko jednego chcę

zobaczyć cię jeszcze razdotknąć

zanim pochłonie cię konserwatywny świat

świat pełen zdarzeń

pełen potu czoła miłości z nie moich wywróżonych kart

Wioletta Klinicka