Zbliża się nowy rok. Za chwilę znowu padną znane zdania:
„Od stycznia zacznę ćwiczyć.”
„Nauczę się języka.”
„Zrzucę 10 kilo.”
„W końcu zadbam o siebie.”
I być może już czujesz to ukłucie wewnątrz — ten miks nadziei i zmęczenia. Bo pojawia się też cichy głos: „Ile razy już to obiecywałam…?”
Dlatego dziś nie poproszę Cię o składanie kolejnej deklaracji. Poproszę Cię o coś znacznie ważniejszego:
Zatrzymaj się. I naprawdę przemyśl swoją decyzję.
Zanim znów coś sobie obiecasz, usiądź z kartką i odpowiedz sobie uczciwie na kilka pytań:
Czy to, co chcę zrobić, wynika z mojej wewnętrznej potrzeby… czy z presji innych ludzi lub porównań z innymi kobietami?
Czy robię to, bo tego pragnę — czy dlatego, że „powinnam”?
Co dokładnie ma się poprawić w moim życiu dzięki tej zmianie? Jak chcę się naprawdę czuć?
Czy moja decyzja jest dopasowana do mojego aktualnego życia i ilości energii, którą mam — czy jest oczekiwaniem wobec „idealnej mnie”, która na razie nie istnieje?
Czy umiem zacząć od małych kroków, czy znowu planuję rewolucję, która skończy się przemęczeniem?
Co zrobię, gdy przyjdzie gorszy dzień — czy mam wtedy dla siebie plan, czy tylko poczucie winy?
Bo tu jest moment kluczowy:
Nie każda obietnica to decyzja. Czasem jest tylko chwilowym impulsem, próbą poprawienia nastroju, ucieczką od poczucia „niewystarczalności”. A mózg kocha takie szybkie zastrzyki nadziei — one dają krótkotrwały wyrzut dopaminy, czyli neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za poczucie ekscytacji i „motywacyjnego haju”. Przez chwilę czujesz się lepiej już od samej myśli: „Postanowiłam — będzie inaczej”.
Problem zaczyna się wtedy, ➡️gdy za tą obietnicą nie idą realne działania.
Kiedy mówisz sobie „zacznę”, ale nie zaczynasz — mózg zapisuje to jako kolejne niedotrzymane zobowiązanie wobec samej siebie.
Za każdym razem lekko spada poziom wiarygodności Twojego wewnętrznego głosu. Dosłownie: układ nagrody przestaje reagować tak silnie na nowe postanowienia, bo „uczy się”, że najczęściej kończą się one brakiem konsekwencji.
Psychicznie objawia się to bardzo konkretnie:
– rosnącym poczuciem winy,
– zaniżoną samooceną („znowu nie dałam rady”),
– coraz mniejszą wiarą w siebie,
– odkładaniem zmian na „kiedyś”,
– zmęczeniem samą myślą o rozwoju.
A to jest mechanizm samonapędzającej się spirali:
Im więcej pustych obietnic — tym słabsza motywacja. Im słabsza motywacja — tym większe poczucie bezsilności.
➡️Dlatego nie warto składać obietnic — ani sobie, ani innym — tylko po to, by na chwilę poczuć się lepiej. Każda niedotrzymana obietnica delikatnie narusza relację, jaką masz z samą sobą. A ta relacja jest fundamentem każdej trwałej zmiany.
Ważne
Prawdziwa decyzja nie zaczyna się od wielkich deklaracji. Zaczyna się od jednego bardzo uczciwego pytania:
„Czy ja naprawdę tego potrzebuję — czy tylko chcę uwierzyć, że powinnam?”
Bo dopiero gdy decyzja wypływa z Twojej wewnętrznej potrzeby, a nie z presji czy porównań, mózg angażuje się na serio: uruchamia obszary odpowiedzialne za konsekwencję, planowanie i wytrwałość, a nie tylko za chwilowe pobudzenie.
Zmiana rodzi się nie z noworocznych haseł. Rodzi się z prawdy o sobie i z odwagi, by wybrać to, co naprawdę dla Ciebie ważne — nawet jeśli zaczyna się małym, bardzo skromnym krokiem.
Bo ten jeden maleńki krok, który naprawdę wykonasz, jest wart więcej niż sto pięknych obietnic, których nigdy nie spełnisz.
🔸Nie podejmuj decyzji w pośpiechu ani pod wpływem emocji.
🔸Zasada 24–48 godzin: odczekaj minimum jeden dzień, a najlepiej dwa, zanim „złożysz sobie obietnicę”.
🔸W tym czasie obserwuj swoje pierwsze reakcje — czy decyzja przychodzi z poczucia wewnętrznej potrzeby, czy z presji („powinnam”, „wszyscy tak robią”).
🔸Zapisz dokładnie, co chcesz zmienić.
🔸Zadaj sobie pytania:
🔸Co dokładnie chcę osiągnąć?
🔸Jak chcę się czuć, gdy to osiągnę?
🔸Dlaczego to dla mnie ważne?
Cel: mieć świadomość, co jest naprawdę dla Ciebie, a nie tylko podążać za modą lub cudzymi oczekiwaniami.
🔸Sprawdź, skąd bierze się Twoja decyzja:
🔸Czy jest wewnętrzna (pragnienie, ciekawość, autentyczna potrzeba)?
🔸Czy jest zewnętrzna (presja innych, porównania, poczucie obowiązku)?
Wewnętrzna motywacja działa dłużej i mocniej, bo mózg angażuje system nagrody w sposób stabilny, a nie chwilowy.
🔸Oceń swoje aktualne zasoby: czas, energię, wsparcie.
🔸Zadaj sobie pytanie: „Czy naprawdę mogę to wprowadzić w życie w tym momencie?”
🔸Jeśli odpowiedź brzmi „nie” – pomyśl o małym kroku zamiast wielkiej deklaracji.
🔸Zrób krótką listę przeszkód, które mogą się pojawić.
🔸Obok każdej bariery zapisz strategię, jak ją obejść.
Przykład:
Bariery: „Nie mam czasu rano” → Strategia: wstaję 10 minut wcześniej, przygotowuję rzeczy wieczorem.
Bariery: „Zapomnę o ćwiczeniach” → Strategia: przypomnienie w telefonie, kładę matę w widocznym miejscu.
🔸Zamknij oczy i wyobraź sobie, że zaczynasz nowy nawyk.
🔸Co czujesz? Spokój, ekscytację, lekki lęk, zniechęcenie?
Cel: upewnić się, że decyzja jest zgodna z Twoim „ja” i nie budzi natychmiastowego oporu lub poczucia winy.
🔸Nie od razu „zrzucę 10 kilo” lub „będę codziennie ćwiczyć godzinę”.
🔸Wybierz najprostszy możliwy pierwszy krok, który możesz wykonać dziś lub jutro: 2 minuty spaceru, jedna strona książki, jedno ćwiczenie oddechowe.
Dlaczego: mózg potrzebuje szybkiej nagrody i poczucia sukcesu, aby uruchomić automatyczne wzorce i motywację.
🔸Daj sobie wyraźny termin, np. 48 godzin od momentu pierwszego impulsu, aby zatwierdzić decyzję.
Po tym czasie albo:
Tak, to moja decyzja – zapisujesz ją i planujesz pierwszy krok,
Nie, nie jest gotowa – odkładasz, analizujesz dalej lub zmieniasz kierunek.
🔸Nie ma pośpiechu, nie ma presji – kluczem jest uczciwość wobec siebie.
🔸Zapisanie decyzji zwiększa jej wagę i aktywuje w mózgu obszary związane z planowaniem i odpowiedzialnością.
🔸Zapisz nie tylko „co”, ale też „dlaczego” i „jaki pierwszy krok zrobię”.
🔸Możesz też dodać ramy czasowe: „Zrobię to dziś/jutro/tydzień”, aby utrwalić plan.
🔸Obserwuj realizację krok po kroku.
🔸Nie zniechęcaj się, jeśli coś nie wychodzi — stosuj zasadę „powrotu w ciągu 24h” (z poprzednich ćwiczeń).
Każdy mały wykonany krok wzmacnia poczucie sprawczości i buduje trwałą zmianę.
Czy ten cel naprawdę jest mój?
Czy chcę go osiągnąć dla siebie, czy dla innych, z presji społecznej lub porównań?
Czy mogę go zacząć małym krokiem?
Czy da się go podzielić na mikrokroki, które mogę wdrożyć od razu?
Czy mam realne zasoby i wsparcie?
Czas, energia, miejsce, narzędzia, wsparcie bliskich.
Czy wiem, dlaczego chcę tego celu?
Jaki jest prawdziwy powód? Jak chcę się czuć po jego realizacji?
Czy cel jest zgodny z moimi wartościami i potrzebami?
Czy nie robię tego tylko dlatego, że „powinnam” lub „wypada”?
Czy znam możliwe przeszkody i mam strategie, aby je obejść?
Co zrobię w trudniejszym dniu, gdy coś nie wyjdzie?
Czy jestem gotowa na emocje związane z wprowadzeniem zmiany?
Lęk, niepewność, niewygoda są naturalne – czy potrafię je przyjąć i działać mimo nich?
Czy moja decyzja jest realistyczna w obecnym momencie życia?
Czy nie oczekuję od siebie „idealnej mnie”, która dopiero powstanie?
Czy potrafię monitorować postępy i świętować małe sukcesy?
Czy będę śledzić efekty i doceniać każdy, nawet najmniejszy krok?
Czy jestem gotowa wziąć odpowiedzialność za decyzję, niezależnie od wyniku?
Cel to moje zobowiązanie wobec samej siebie, nie poczucie winy ani presja innych.
➡️Czy jestem emocjonalnie gotowa podjąć świadomą decyzję?
Gdy już przejdziesz przez wszystkie pytania na tej liście, zatrzymaj się na chwilę i poczuj, co się w Tobie pojawia. Zapisz swoje refleksje, wątpliwości, to, co Cię poruszyło. To nie jest test, ani nic, co trzeba odhaczyć – to szczera rozmowa z samą sobą. Jeśli przy którymś pytaniu poczujesz niepewność, poświęć jej chwilę, zastanów się, co możesz zrobić, aby rozwiązać wątpliwość, albo jak zmodyfikować cel, żeby naprawdę odpowiadał Twoim potrzebom. Kiedy dojdziesz do końca, poczujesz wyraźnie, czy Twój cel jest prawdziwą decyzją, czy chwilowym impulsem. Zachowaj tę listę – wracaj do niej, gdy potrzebujesz przypomnienia o tym, co naprawdę ważne i aby śledzić swoje małe kroki. Każda chwila refleksji nad sobą wzmacnia Twoją świadomość i relację z samą sobą, a to fundament, na którym powstają prawdziwe zmiany.
Zakończenie
Pamiętaj, że kluczowa nie jest wielka deklaracja ani szybkie postanowienie – liczy się uczciwa decyzja, która wypływa z Twojej prawdziwej potrzeby. Każdy mały krok, który podejmujesz świadomie, nawet jeśli nie jest idealny, wzmacnia Twoją sprawczość i poczucie odpowiedzialności za własne życie. Nawyk powstaje w powtarzalności, a nie w sile woli, dlatego to właśnie Twoja decyzja, przemyślana i zaplanowana, staje się fundamentem realnej, trwałej zmiany.
➡️Unikanie podejmowania zobowiązań wobec siebie nie jest rozwiązaniem – odkładanie decyzji tylko wydłuża poczucie bezsilności i blokuje Twój rozwój. To, że jeszcze nie wiesz wszystkiego lub boisz się pierwszego kroku, nie oznacza, że nic nie możesz zrobić.
Proszę bądź dla siebie cierpliwa i łagodna ponieważ każda świadoma decyzja przybliża Cię do życia, które naprawdę chcesz prowadzić.
Z miłością – Wiola
#StylWioletty
Dodatkowe wsparcie
W tym miejscu zapraszam Cię na bezpłatny 5-dniowy warsztat: „Jak podjąć decyzję i nie żałować – 5 dni do odzyskania zaufania i odwagi”.
Codziennie podejmujemy dziesiątki decyzji – mniejszych i większych. Wybieramy kierunek, smak, ścieżkę. Czasem wystarczy chwila, by zdecydować, co zjemy na śniadanie. Ale co, gdy na naszej drodze pojawia się coś większego? Coś, co może zmienić cały bieg Twojego życia?
Ten warsztat powstał z myślą o Tobie – jeśli czujesz, że stoisz na rozdrożu. Jeśli analizujesz w nieskończoność, masz już dość kręcenia się w kółko… a odpowiedź nadal nie przychodzi. Pokażę Ci, jak odzyskać spokój, jasność i wewnętrzną pewność – krok po kroku. Nauczysz się podejmować decyzje, które są naprawdę Twoje – zgodne z Twoimi wartościami, potrzebami i granicami. Bez presji, bez chaosu. Z czułością i szacunkiem do siebie.
To warsztat, który domyka proces przemiany. Bo możesz znać swoje emocje, potrzeby i wartości. Możesz przepracować przeszłość i wiedzieć, czego pragniesz… Ale jeśli nie podejmujesz decyzji – nie ruszysz z miejsca.
